စာရိတၱကို ေကာင္းျမတ္ေသာကိုယ္က်င့္တရားဟုလည္းေကာင္း၊ အ,စာရိတၱကို ေသးသိမ္ေသာ ကိုယ္က်င့္တရားဟုလည္းေကာင္း ေယဘူယ်အားျဖင့္ နားလည္ႏိုင္ေပမည္။ စာရိတၱရွင္ထံတြင္ ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္သည့္ စကား၊ လုပ္ရပ္ ႏွင့္ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ား ေပၚလြင္ေနတတ္၏။ အ,စာရိတၱရွင္ထံတြင္မူ အဆိုးျမင္ သေဘာထားကိုသာ အေျချပဳသည့္ အေျပာအဆုိ ႏွင့္ က်င့္မူရာမ်ားအား မၾကာခဏ ေတြ႕ရေလ့ရိွ၏။
မိမိ၏စကားတစ္ခြန္း၊ လုပ္ရပ္တစ္ခုေၾကာင့္ သူတစ္ပါးမွ ဒုကၡေရာက္နစ္နာမည္ကို မလိုလားတတ္ျခင္း ကပင္လွ်င္ စာရိတၱ၏ အေျခခံအရင္းအျမစ္ျဖစ္၏။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ ဟူေသာ စိတ္အေျခခံက အ,စာရိတၱ၏ ဘူမိနက္သန္ ျဖစ္ခ်ိမ့္မည္။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစ မည္သည့္လူသားမွ တသမတ္တည္း ေကာင္းျခင္း၊ ဆိုးျခင္း မရိွတတ္။ မည္သည့္ဖက္ကို ပိုၿပီး အေလးသာသနည္း - ၄င္းသည္ပင္ ထိုသူ၏ရုပ္လံုး ျဖစ္ေပသည္။
ကမာၻ႕ဘာသာတရားတုိင္းက မိမိကိုယ္ကို မိမိျမင္လာေအာင္ ၾကည့္ခိုင္းထားသည္။ မိမိ၏ပကတိတရားကို အရိွအရိွအတိုင္းျမင္လွ်င္ ဆင္သင့္တာဆင္ထားလ်က္ ျပင္သင့္တာျပင္အပ္ေပသည္။ မိမိ ကိုယ္ကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္မြမ္းမံမႈ မရိွသေရြ႕ မေကာင္းသည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အတၱ၊ မာန စေသာ အကုသိုလ္၀ဲဂယက္အတြင္း တ၀ဲလည္လည္ နစ္မြန္းဖို႕သာရိွသည္။ ထိုအရာမ်ားကို ၿခိဳးၿခံေခၽြတာၿပီး ေကာင္းသည့္ဖက္သို႕ ေျပာင္းလဲႏိုင္ပါက သမာဓိ၏အင္အား သန္႕စင္တုိးတက္လာသည္မွာ အထင္အရွား ျဖစ္ေလ၏။ အ,စာရိတၱရွင္မ်ားထံတြင္ အေပၚယံျပင္ပသ႑ာန္တြင္ ေရာင္စံုအေရခြံအသီးသီးၿခံဳထားေစကာမူ မုဒိတာတရား ေပ်ာက္ဆံုးၿပီး မေစၦရိယ ေပၚလြင္ေနျခင္းကို အထင္းသား ေတြ႕ရတတ္၏။
လူမွန္သမွ် အျဖဴထည္သက္သက္အားျဖင့္ ကမာၻေလာကသို႕ ေရာက္ရိွလာၾကသည္။ ႏွစ္ၾကာရွည္သည္ ႏွင့္အမွ် ပတ္၀န္းက်င္၏ အေရာင္ဆိုးမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ခံၾကရသည္။ ထိုေရာအခါ အသက္သည္ ရွင္သန္ေနေသာ္လည္း ႏွလံုးသားမွာ ေသဆံုးသြားၾကေတာ့သည္။ အ,စာရိတၱရွင္တို႕သည္ ေသဆံုးေနေသာ ႏွလံုးသားမ်ားျဖင့္ ဘ၀ရွင္သန္မႈအတြင္း နစ္ေမ်ာလိုက္ပါကုန္သည့္ ေရစုန္သမားမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး၊ စာရိတၱရွင္ တို႕မွာကား ဘ၀ေရစီးေၾကာင္း၀ယ္ ႏွလံုးသားကိုရွင္သန္ေစရန္ ျပန္လည္ရုန္းၾကြေစေသာ ေရဆန္သမားမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏။ စိတ္ေစတသိက္ ကိန္းေအာင္းရာ ႏွလံုးသားကိုေသာ္မွ် မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သူသည္ အဘယ္မွာလွ်င္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကို ရႏုိင္အံ့နည္း ? ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဟူသည့္ ေ၀ါဟာရ၏ အဓိပၸါယ္ကိုသာသိၿပီး အနက္သေဘာ၏ ရသကို သိနားလည္ႏိုင္စြမ္းမည္ မဟုတ္ေခ်။ စိတ္ေစတသိက္ ၏ ကၽြန္သေဘာက္ဘ၀ က်ေရာက္သြားသူမ်ားသည္ သစၥာတရား ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ ရန္သူေတာ္မ်ား ျဖစ္သြားရသည္မွာ ဓမၼတာ ပင္ျဖစ္ပါသည္။
သို႕ျဖစ္ရာ မည္သည့္ ဘာသာ၊ လူမ်ဳိး၊ ႏိုင္ငံ၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၊ အုပ္စုတြင္မဆို အ,စာရိတၱရွင္မ်ား ႀကီးစိုး မင္းမူလာလွ်င္ ငါ ၀ါဒ လႊမ္းမိုးသြားကာ တည္ၿငိမ္မႈ၊ နားလည္မႈမ်ား ပ်က္ယြင္းရသည္။ စာရိတၱေကာင္းမ်ားကို အထင္ေသးႏွိမ့္ခ်ကာ ငါ၀ါဒီတို႕အား သူရဲေကာင္းသဖြယ္ ထိပ္တန္းတင္ဦးညႊတ္လာတတ္ၾက၏။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္ရပ္တြင္ စာရိတၱရွင္မ်ား ေဘးေရာက္သြားၿပီဆိုပါက ထုိလူ႕အဖြဲ႕အစည္း၀င္မ်ားအဖို႕ မၾကာေတာ့ေသာကာလတစ္ခု၀ယ္ ပ်က္စီးနိမ့္က်ေတာ့မည္မွာ မလြဲပါေလ။ အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း ? တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းယႏ ၱရားႀကီး လည္ပတ္လႈပ္ရွားလာသည္တြင္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာတိုးတက္မႈ၏ျမန္ႏႈန္းအတိုင္း (စိတ္)နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာကလည္း ဆန္႕က်င္ဖက္သို႕ ေလွ်ာက်နိမ့္ဆင္းသြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ - Community Development အား ရုပ္၀ါဒအေပၚတြင္သာ ဦးတည္ေရွ႕ရႈခဲ့ေသာ္ ေကာက္ရိုးမီးအလား ၀ုန္းကနဲ ထေတာက္ယံုသာ ရိွေပမည္။ ေရရွည္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ႏွင့္ တည္ၿငိမ္မႈကို မရရိွႏိုင္။ စာရိတၱေကာင္းမ်ားကို ဆင္ယင္ထားသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ကား တဒဂၤတြင္ အျမင္ႏုပ္ေသာ္လည္း ေရရွည္တြင္ေတာ့ ေရႊထုပ္သည့္ျမပု၀ါ ျဖစ္လာမွာ မလြဲတည့္။
ပတၱျမားမွန္လွ်င္ ႏြံမနစ္ပါေလ။ စာရိတၱ၏ေသာဘ (အလွတရား)ျဖင့္ ေလာကကို အလွဆင္ၾကပါစို႕။
ဂ်ဴလိုင္ရဲရင့္
0 comments:
Post a Comment