ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ျမိဳ႕ေတာ္ Mg Linnith

အခန္း(၁)

ဒီျမိဳ႕ထဲကိုစဝင္လာကတည္းက သူသတိထားမိတဲ့ အခ်က္ေတြရွိသည္။ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္

ေရွးေဟာင္းျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ေနာက္ျပီး အမ်ားစုကိုၾကည့္ရတာ လူကံုထံ လူခ်မ္းသာပံုစံေတြခ်ည္းျဖစ္သည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အလြန္ထူးျခားသည္။ အားလံုးက ေခါင္းတံုး (ဂတံုး) ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းတံုး

(ဂတံုး)ျမိဳ႕ေတာ္ ဟုစိတ္ထဲကသူ႔ဖာသာသူ နာမည္ ေပးလိုက္သည္။



လူစိမ္းျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္လား၊ သူတို႔ႏွင့္ပံုစံမတူသည့္ ဆံပင္နွင့္လူတစ္ေယာက္ကုိ မျမင္ဖူးျခင္းေၾကာင့္ လားမသိ အားလံံုး၏ မ်က္လံုးမ်ားက သူ႔ဆီကိုသာ ေရာက္ေနၾကသည္။ အခ်င္းခ်င္း တီးတိုးေျပာဆို၍ ရယ္ေမာ ေနၾကသည္။ ကေလးေတြ (ဂတံုးေလးေတြ) ကလည္း သူ႔ေနာက္ေျပးလိုက္ၾကသည္။ ေသခ်ာသတိထား ၾကည့္ ေတာ့ လူၾကီးေတြ(ဂတံုးၾကီးေတြ)လည္း မလွမ္းမကမ္းမွ သူ႔ေနာက္လိုက္ ေနေၾကာင္း သိ လိုက္ရသည္။ အခ်ိဳ႕ ကလည္း(သူ႔တို႔မိသားစုေတြ မျမင္ဖူးလိုက္မွာစိုး၍ထင္သည္) အိမ္ထဲသို႔ လွမ္းေအာ္ ေခၚ ေနၾကသည္။ သူ႔အေန ႏွင့္လည္း တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ေခါင္းတံုး (ဂတံံုး)သီးသန္႔ လူအုပ္ၾကီးကို မျမင္ဖူးေပ။ ဒီလိုနဲ႔ ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ေတြကို သူက တစ္အံ့တစ္ၾသ ၾကည့္ရင္း ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ေတြက သူ႔ေနာက္ကို ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လိုက္ပါၾကရင္း ျမိဳ႕အတြင္းပိုင္းကို တစ္ျဖည္းျဖည္းေရာက္လာေလေတာ့သည္။

လူကၾကာေလမ်ားေလ ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာအနည္းငယ္လန္႔သလိုျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ရန္လိုသည့္ အျပဳအမူမရွိေၾကာင္းကို သူတို႔၏မ်က္နွာေပၚကအျပံဳးေတြကိုၾကည့္ရင္းသူေတြးမိလာသည္။ တစ္စပ္တည္းေတြးမိလာသည္က ရုပ္ရွင္ေတြ ကာတြန္းေတြထဲကလို သူတို႔လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ နိမိတ္အရ (သို႔) က်မ္းဂန္အရေရာက္လာသည္ ဟုယူဆျပီးသူ႔ကို ဘုရင္ ဝိုင္းေျမွာက္ၾကေလမလား ဟုေတြးမိသည္။ သူ႔ဆီမွာ ပါလာေသာ ပစၥည္းေတြထဲက အထူးအဆန္းျဖစ္မည့္ ပစၥည္းေတြကို အလွ်င္အျမန္ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ မီးျခစ္၊ Android Phone စသည္ျဖင့္ သူတို႔မျမင္ဖူးေလာက္သည့္ ပစၥည္းမ်ားပါေၾကာင္းေတြးရင္း အေျခအေနၾကည့္ လႈပ္ရွားဖို႔ စဥ္းစားလိုက္သည္။ ထုိသို႔ျဖင့္ ျမိဳ႕၏အစည္ကားဆံုး ေနရာဟုယူဆရေသာ ေစ်းတန္းေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္တန္း ေတြရွိသည့္ ေနရာသို႔ေရာက္လာေလသည္။



“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္ထဲကိုၾကြပါဧည့္သည္…. လူၾကီးမင္းႏွစ္သက္ရာကို အခမဲ့သံုးေဆာင္နုိင္ပါတယ္ ”

“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္မွာ တရုတ္စာအစံုရွိပါတယ္အခမဲ့ပါဧည့္သည္ “

“ ဒီကိုလာပါဧည့္သည္……………………….”



ဥေရာပအစားအစာ၊ တရုတ္အစားအစာ၊ ပင္လယ္စာ စသည္ျဖင့္ စံုလင္လွေသာ စားေသာက္တန္းကို သူတစ္အံ့တစ္ၾသ

ေငးၾကည့္ရင္း ၾကက္ေသေသသြားသည္။ ျပီးေတာ့အားလံုးက သူ႔ကိုအခမဲ့စားေသာက္ဖို႔ အလု အယက္ေခၚေနၾကသည္။ ဒီဇာတ္လမ္းသည္ သူထင္ထားသလို သူ႕ကို ဘုရင္ေျမွာက္မည့္ ဇာတ္လမ္းမဟုတ္ႏိုင္ ေၾကာင္းေတြးရင္း စိတ္ညစ္သြားသည္။ မတတ္နိုင္ဘူး မီးစင္ၾကည့္ကရမွာပဲ ဟုသူဘာသာေရရႊတ္ရင္း ေလာ ေလာဆယ္ ဗိုက္ထဲဆာေလာင္မႈကို အရင္ေျဖရွင္းဖို႔ စဥ္းစားလိုက္သည္။ အားလံုးကအခမဲ့ဆိုေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲ နည္းနည္း ေတာ့ ထူးဆန္းေနေသာ္လည္း ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈက သံသယစိတ္ေတြကို အနိုင္ယူျပီး ျဖစ္ခ်င္ ရာျဖစ္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ ကိုဝင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။



ဒီလိုနဲ႔သူ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေရြးျပီးဝင္လိုက္ေသာအခါ သူဝင္လိုက္သည့္ ဆိုင္ထဲသို႔ အေစာပိုင္းက သူ႔ေနာက္လိုက္လာေသာ ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)အုပ္ၾကီးလည္း လိုက္ဝင္လာေလေတာ့သည္။ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ လံုး ထိုင္စရာေနရာပင္ မရွိေအာင္ ျပည့္သြားသည့္အျပင္ ဆိုင္အတြင္း၌ မတ္တပ္စားသံုးသူမ်ားပါျပည့္က်ပ္ေန ေလေတာ့သည္။ ဆိုင္အျပင္၌လည္း သူ႔ကိုၾကည့္ေနသည့္ လူအုပ္ (ဂတံုးအုပ္)ကလည္းမနည္း။ ဆိုင္ရွင္ဆိုတာ ပါးစပ္နားရြက္မခ်ိတ္ယံုတမယ္ သူ႔ကိုအစြမ္းကုန္ ဝန္ေဆာင္မႈ ေပး ေနေလေတာ့သည္။ အခမဲ့ဆိုတာကို သူနည္းနည္း သေဘာေပါက္သလိုျဖစ္သြားျပီး တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္သည္။ ဒီလိုနဲ႕ စားေသာက္ဖြယ္ရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို သူမွာယူ လိုက္သည္။ တစ္ဆိုင္လုံးလည္း အစားအေသာက္မွာသံ၊ ဆိုင္ရွင္ႏွင့္ စားပြဲထိုးမ်ားေအာ္ဟစ္သံတို႔ျဖင့္ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနသည္။



“ ေပါက္စီႏွစ္လံုး ကတ္ေၾကးတစ္လက္”

“သင္တုန္းဓါးေရာ ယူဦးမလားအစ္ကိုတို႔ “

“ မယူေတာ့ပါဘူးကြာ“



ေဘးဝိုင္းက ထူးဆန္းေသာ မွာပံုမွာနည္းႏွင့္ စားပြဲထိုးေကာင္ေလး၏ ျပန္ေမးေသာ ေမးခြန္းပံုစံေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ သူေၾကာင္သြားသည္။ ကတ္ေၾကး၊ သင္တုန္းဓါးႏွင့္ ေပါက္စီ ဘယ္လိုမွဆက္စပ္၍မရ။ တစ္ျခားဝိုင္း ေတြကို မသိမသာ အကဲခတ္ ၾကည့္ေတာ့လည္း ဝိုင္းတိုင္းတြင္ ကတ္ေၾကး(သို႔)သင္တုန္းဓါး တစ္လက္မဟုတ္ တစ္လက္ ရွိေနေၾကာင္းေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ သူလန္႔သြား သည္။ တည္ျငိမ္စျပဳေနေသာေၾကာက္စိတ္သည္လည္း ျပန္လည္အသက္ဝင္လာျပီး ရင္ထဲမွာဗေလာင္ဆူသြားသည္။ အားလံုး၏ မ်က္လံုးေတြကသူ႔ကို သိသိသာသာ ေရာ မသိမသာပါၾကည့္ရင္း ျပံဳးရႊင္ရယ္ေမာေနၾကသည္။ သူအေတြးေတြေယာက္ယက္ခတ္ဗ်ာမ်ား

ေနျပီျဖစ္ သည္။



“ မွားထားတာေတြ ရပါျပီအစ္ကို..”



စားပြဲထိုးေလးက စားစရာေတြလာခ်သည္။ သူမွာထားေတြေရာ မမွာထားတာေတြပါျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဆိုင္ရွင္က သူ႔အနား ေရာက္လာျပီး



“ ေအးေအးေဆးေဆးစားပါ ဧည့္သည္… လိုအပ္တာရွိရင္လည္းေျပာပါ ”



သူစားခ်င္စိတ္လံုးဝမရွိေတာ့။ စားလို႔လည္းလံုးဝမဝင္ေတာ့။ သူ႕ကိုၾကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးေတြကို ခိုးၾကည့္လိုက္ တို႔ကနန္း ဆိတ္ကနန္းစားလိုက္လုပ္ရင္း ေဇာေခၽြးေတြျပန္လာသည္။ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္မွျဖစ္ မည္။ သို႔ေသာ္ ဘာလုပ္ရမွန္းလည္းမသိ။ ထြက္ေျပးဖို႔ၾကည့္ျပန္ေတာ့ ဒီလူအုပ္ႏွင့္ ဆိုင္ထဲကေတာင္ မနည္းတိုး ထြက္ရမည္ပံု။ (ဘာလုပ္ၾကမယ္မွန္းမသိေသာလည္း) တစ္ခုခုထူးထူးျခားျခား လုပ္လိုက္ကာမွ တရားဝင္အစျပဳ ေပးလိုက္သလို လည္းျဖစ္သြားနိုင္သည္။ မ်က္နွာကို ခပ္တင္းတင္းထားျပီး ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ဆိုင္ထဲက ထြက္သြားဖို႔ စဥ္းစားလုိက္သည္။ ဒီလိုနဲ႔စားလက္စကို လက္စသတ္ျပီး ေရတစ္ခြက္ ေမာ့ေသာက္

လိုက္သည္။



“ စားလို႔ျပီးသြားပါျပီလား ဧည့္သည္ အခ်ိဳပြဲသံုးေဆာင္ဦးမလား ”



ဆိုင္ရွင္၏ ပ်ဴငွာေသာေမးခြန္းကိုပင္ “ မလုိဘူး ” ဟုခပ္ျပတ္ျပတ္ျပန္ေျဖျပီး ဆိုင္ထဲက ထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္ သည္။



“ ဧည့္သည္စားလို႔ျပီးျပီတဲ့ေဟ့ ”



ဆိုင္ရွင္၏ ေအာ္သံအဆံုးတြင္ တစ္ဆိုင္လံုး “ေဟး” ခနဲျဖစ္သြားသည္။ စားပြဲထိုးေလးေတြအားလံုး ဆိုင္ရွင္အနားသို႔

ေျပးလာၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က သူ႔စားပြဲေပၚက ပန္းကန္ေတြကို လ်င္ျမန္စြာသိမ္းသြားသည္။ သူလည္းေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္၍ ထမည္အျပဳ ‘ရႊက္' ခနဲျမည္သံႏွင့္အတူ တခုခုဟာသြားသလို ခံစားလိုက္ရ သည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကတ္ေၾကးျဖင့္ ညွပ္လိုလိုက္ သျဖင့္ သူ႔ေနာက္ကဆံပင္တစ္ခ်ိဳ႕ ပါသြားျခင္း ျဖစ္သည္။



“ ဟင္…ဒါဘာလုပ္တာလဲ ”



သူလည္း အေနာက္သို႔ ကမန္းကတန္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူ႔ဆံပင္ကို ကိုင္ေျမွာက္ျပီး ေအာ္ဟစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တစ္ဆိုင္လံုးလည္း အားေပးသံေအာ္ဟစ္သံမ်ားဆူညံ ေနသည္။



“ရႊက္”



ဆံပင္အခ်ိဳ႕ထပ္ပါသြားျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႔အေရွ႕က လူက ထညွပ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ သူက အေနာက္သို႔ လွည့္လိုက္သျဖင့္ ေရွ႕တည့္တည့္ကလူကို ေက်ာခုိင္းလိုက္သလိုျဖစ္သြားခ်ိန္တြင္ ထိုလူက ထညွပ္လို္က္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူလည္း ေဒါသျဖင့္ ဝုန္းကနဲ ထရပ္လိုက္သည္။



“ ခင္ဗ်ားတို႔ဘာလုပ္ၾကတာလဲဗ် ဟင္.. ရုိင္းလွေခ်လား ”



သူ၏ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုမႈ မဆံုးခင္မွာပင္ စားပြဲထိုးေလးေတြက သူ႔ကိုခ်ဳပ္ျပီး စားပြဲေပၚေမွာက္တင္လိုက္ ၾကသည္။ တစ္ဆိုင္လံုး ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရဆူညံေနျပီျဖစ္သည္။ အားလံုးကသူ႔အနားကပ္လာၾကသည္။ သူ႔ဆံပင္ ကို ကတ္ေၾကးျဖင့္ညွပ္ယူၾကသည္။ သင္တုန္းဓါးျဖင့္ ရိတ္ယူၾကသည္။ ဟိုပံုေဖာ္ကြာ ဒီပံုညွပ္ေဟ့ စသျဖင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားၾကား သူလည္းရုန္းရင္းကန္ရင္း ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုေနမိသည္။



“ အားလံုးတစ္ေယာက္တစ္ခါပဲေနာ္…ငါ့အတြက္လည္း နည္းနည္းခ်န္ထားပါဦးဟ.. ဓါးလည္းမထိေစနဲ႔ဦး….”



ဆိုင္ရွင္က ေအာ္ဟစ္သတိေပးေနသည္ ။ ဒီလိုနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းသူ႔ဆံပင္မ်ားကုန္သြားျပီး ေနာက္ဆံုး ဆိုင္ရွင္အလွည့္ျပီးသြားခ်ိန္တြင္

ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။ စားပြဲထိုးေလးေတြက သူ႔ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ျပီျဖစ္သည္။



“ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒါသက္သက္ အုပ္စုဖြဲ႔ အႏိုင္က်င့္တာ

ခင္ဗ်ားတို႔ကို မေက်နပ္ဘူး တိုင္မယ္ တရားစြဲမယ္ ”



သူတစ္ေယာက္တည္း အရူးလိုေအာ္ဟစ္ရင္း ေပါက္ကြဲေနသည္။ ဘယ္သူ႕ကို ဘာလုပ္ရမွန္းလဲမသိ။ အမ်ားႏွင့္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္ပါၾကစတမ္းဆိုလွ်င္လည္း သူပဲနာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူသိသည္။ ခုေတာ့သူ႕ကို ဘယ္သူမွ ဂရုမစိုက္ပဲ ဝိုင္းအသီးသီးက ပိုက္ဆံရွင္းက် စားပြဲထိုးေလးေတြက ပိုက္ဆံလိုက္သိမ္း ႏွင့္ သူတို႔ဟာသူတို႔ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ ဆိုင္ရွင္က ကတ္ေၾကးႏွစ္လက္ ေပ်ာက္သြားသျဖင့္ စားပြဲထိုးေတြ ကို ဆူေနသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း သူတို႔ မညွပ္လိုက္ရ မတံုးလိုက္ရသျဖင့္ ကတ္ေၾကး(သို႔)သင္တုန္းဓါး (ငွားရမ္းခ)ဖိုး ေလွ်ာ့ေပးရန္ေျပာေနၾကသည္။ သူကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ

ေအာ္ဟစ္တုန္းေပါက္ကြဲတုန္း။ ၾကာလာေတာ့ သူလည္းေမာပန္းလာျပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ၾကသြားသည္။ ဆုိင္ထဲတြင္လည္း လူရွင္းသြားျပီျဖစ္ သည္။ ေခါင္းေအးေအးထားျပီး သူဘာလုပ္ရ မည္ကိုစဥ္းစားျပီး တရားဥပေဒအရရင္ဆိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အနည္းဆံုးေတာ့သူတို႔ နစ္နာေၾကးေပးရတာ မ်ိဳးျဖစ္နိုင္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ တရားစြဲဖို႔ဆုံးျဖတ္ျပီး ဆိုင္ထဲကထြက္လာ ခဲ့သည္။ ဆိုင္နာမည္ကိုလည္း အေသအခ်ာ မွတ္လိုက္သည္။



ဆိုင္မွ သူထြက္လာျပီး လမ္းမွာေတြ႔တဲ့ ဆိုက္ကားသမားေလးတစ္ေယာက္ကိုေမးလိုက္သည္။



“ ညီေလး..ဒီမွာ တရားရံုး ဘယ္နားမွာရွိလဲ ”

“ ဟို.. တရားရံုးေတာ့ မရွိဘူးဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာက မေက်နပ္တာရွိရင္ ဘုရင္ၾကီးဆီပဲသြားၾကတာ ”

“ ေအး..အဲဒါဆိုလည္း မင္းတို႔ဘုရင္ၾကီးဆီပို႔ေပးကြာ ဆိုက္ကားခ မင္းေတာင္းသေလာက္ေပးမယ္ ”

“ ဟို..ဟုိ…ဆိုက္ကားခကို ပိုက္ဆံမေပးပါနဲ႔ အစ္ကို.. က်န္ေသးတဲ့ ဆံပင္နည္းနည္းေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ ရိတ္လို႔ရမလား ”



သူ႔တစ္ေခါင္းလံုးကို သူျပန္ပြတ္ၾကည့္ေတာ့ နားသယ္ေမႊး အနည္းငယ္ႏွင့္ လယ္ဂုတ္နားတြင္ ဆံပင္ အနည္းငယ္ က်န္ေသးေၾကာင္းသိလို္က္သည္။ ဆိုက္ကားသမားေလးကို ၾကည့္ျပီး သူသက္ျပင္း တစ္ခ်က္ခ် လိုက္သည္။ ေပါက္တဲ့နဖူး မထူးေတာ့။



ဆုိက္ကားသမားေလး၏ ေကာင္းမႈျဖင့္ သူသည္ လံုးဝ ေခါင္းတံုး(Absolute ဂတံုး)ျဖစ္သြားျပီျဖစ္သည္။ ဆိုက္ကား စီးရင္း သူနားမလည္သည့္ အခ်က္မ်ားကို ဆိုက္ကားသမားေလးကိုေမးလာသည္။ ဆံပင္ကို ဘာ့အတြက္လိုခ်င္ ၾကသည္ကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီလိုပဲ ဧည့္သည္လာရင္ၾကြားဖို႔ျပဖို႔ပါတဲ့။ မင္းတို႔ကေရာ ဆံပင္မေပါက္ၾကဘူးလား.. အားလံုးက ဘာလို႕ေခါင္းတံုးေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ.. စေသာ တစ္ျခားေမးခြန္း မ်ားကိုလည္း သူက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းမျပေခ်။ “ဘုရင္ၾကီးဆီေရာက္ေတာ့ အစ္ကိုသိလိမ့္မယ္” ဟုသာျပန္ေျဖရင္း ဆိုက္ကားကိုသာ လွိမ့္နင္း လာေလေတာ့သည္။



ဒီလိုနဲ႔ နန္းေတာ့္ေရွ႕သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ အေစာင့္ေတြကို သူတရားစြဲဆိုမည့္အေၾကာင္း ေျပာေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး စစ္ေဆးျပီး အေစာင့္တစ္ေယာက္က ဘုရင္ၾကီးဆီသုိ႔ သူ႕ကိုေခၚေဆာင္ ခဲ့ေလသည္။ နန္းတြင္း သူ နန္းတြင္းသားေတြသည္လည္း ထူးမျခားနား အားလံုးက ေခါင္းတံုး(ဂတံုး) ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရင္ၾကီးေရွ႕ကိုေရာက္လာေတာ့ ခြိ ခနဲ တစ္ခ်က္ သူရယ္မိသြားသည္။ ေအာ္ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုလည္း မနည္း ေအာင့္ထားရသည္။ ဟုတ္တယ္ေလ ဘုရင္ၾကီးကလည္း ေခါင္းတံုး(ဂတံုး) မိဘုရားၾကီးလည္း ေခါင္းတံုး (ဂတံုး)။ မ်က္လံုးထဲမွာ ကန္႔လန္႔ၾကီး ျဖစ္ေနသည္။ ဒါကို ဘုရင္ၾကီးက သိပံုရသည္။ မ်က္ႏွာလည္း သိပ္မေကာင္း…



“ ကၽြႏု္ပ္က ဟမ္မူယာဘီ(Hammurabi)ျဖစ္ပါတယ္ အသင္က မည္သည့္ အရပ္က လာေရာက္ပါသလဲ ေနာက္ျပီး ဘာအတြက္ တရားစြဲဆိုလိုပါသလဲ ”

“ ဟင္…ဟမ္မူယာဘီ(Hammurabi) မ်က္လံုးတစ္လံုးအတြက္ မ်က္လံုးတစ္လုံး လက္တစ္ဖက္အတြက္ လက္တစ္ဖက္ ဆိုတဲ့ ကိုဒ ဥပေဒ(Code of Laws)ကို ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ ဘုရင္ၾကီး ဟမ္မူယာဘီလားဗ်”



သူအံၾသသင့္စြာ ျပန္ေမးမိလိုက္သည္။



“ အမွန္ပါပဲ မိတ္ေဆြ”

“ ဒါဆို… ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတာ ေဘဘီလုံျမိဳ႕ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စာထဲမွာဖတ္ဖူးတာ ေဘဘီလံုက ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ေတြ လို႔မပါပါလားဗ် ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္ၾကတာလဲဗ်ာ ”



ဟမ္မူယာဘီ ဘုရင္ၾကီးက သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်ျပီး ေလးပင္စြာေျပာသည္။



“ ကၽြႏု္ပ္တို႔ျမိဳ႕ကို လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာတာကစတာပါပဲ”



ထို႔ေနာက္ တစ္ျမိဳ႕လုံး ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ျဖစ္ရျခင္း (ဝါ) ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ျမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္တည္လာ ျခင္းကို ဇာတ္စံုခင္း ေျပာျပေလသည္။



@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@



အခန္း(၂)

ဂႏီၵေရာက္ရွိလာျခင္း



“ ဒီထက္တရားတဲ့ တရားဥပေဒ ရွိနိုင္ပါ့မလားကြာ ”

“ ဒါဟာ မွားယြင္းတဲ့ ဥပေဒတစ္ခုဆိုတာ ဘုရင္ၾကီးမၾကာခင္သိလာမွာပါ ”

လူစိမ္းက ျပံဳးျပီးေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘုရင္ၾကီးကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး ထြက္ခြာသြားသည္။ သူျပန္သြားျပီး ေနာက္ ဘုရင္ၾကီး စိတ္လက္မအီမသာ ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ သူဥပေဒကို မွားယြင္းေၾကာင္း ေျပာခံရတာ ဒါပထမ ဆံုးျဖစ္သည္။

ထိုလူစိမ္း သူ႕ကိုေတြ႕ခြင့္ေတာင္းစဥ္က သာမန္တရားစြဲဆိုမည့္သူတစ္ဦးဟု သူထင္ျပီး လက္ခံေတြ႕ဆံု ခဲ့သည္။ တစ္ကယ္တမ္းေတြ႕ေတာ့ သူ၏ ဥပေဒကို မွားယြင္းေၾကာင္း အကိုးအကားမ်ားစြာျဖင့္ လာေျပာသူတစ္ ဦး ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ေပးမႈအရ သူ၏အမည္မွာ ဂႏၵီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သူေျပာသြား သည့္ အခ်က္မ်ားကို ဘုရင္ၾကီး အေနျဖင့္ သိပ္မရွင္းလင္း နားမလည္ေသာ္လည္း သူ၏ အခိုင္အမာ ရဲဝံ့စြာ ေျပာသြားပံု ေၾကာင့္ ေတြးစရာမ်ားစြာျဖင့္က်န္ရစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။



ဒီလိုနဲ႔ ဂႏၵီ တစ္ေယာက္ ေဘဘီလုံျမိဳ႕တြင္ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္လာဖြင့္သည္။ ဆိုင္ပထမဆံုးဖြင့္သည့္ေန႔ တြင္ပင္ ျပႆနာစတက္ပါေတာ့သည္။



နန္းေတာ္ထဲသုိ႔ လူတစ္ေယာက္ ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ျဖင့္ ဝင္လာျပီး ဂႏၵီကိုတရားစြဲလိုေၾကာင္းေျပာသည္။ သူျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာလို႔ မဆံုးခင္မွာပင္ ေနာက္ထပ္ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)တစ္ေယာက္ ထပ္ဝင္လာျပီး ဂႏၵီကို ပင္တရားစြဲလိုေၾကာင္းေျပာျပန္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကေျပာၾကသည္မွာ ဂႏၵီ၏ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္သို႔ ဆံပင္ သြားညွပ္ၾကရာမွ ဂႏၵီက ေခါင္းတံုး တံုးလိုက္ျခင္းကို မေက်နပ္ၾက၍ ျဖစ္သည္။ ဘုရင္ၾကီးလည္း အမႈစစ္ရန္ ဂႏၵီကို အေခၚလႊတ္ရေလသည္။ ရဲမက္ေတြ ဂႏၵီ၏ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ကိုေရာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ဂႏၵီက တတိယေျမာက္ ေခါင္းတံုး (ဂတံုး)ကို တံုးျပီး၍ ထိုသူႏွင့္ပင္ ရန္ျဖစ္ေနေလျပီ….။

ဒီလိုနဲ႔ ဘုရင္ၾကီး၏ေရွ႕ေမွာက္၌ ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)သံုးေယာက္ႏွင့္ဂႏၵီတို႔ အမႈစစ္ခံရေလ၏။ ဂႏၵီ၏ မ်က္ႏွာမွာလည္း ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ျမင္မေကာင္း။ အျပန္အလွန္ စစ္ေဆးျပီးေသာအခါ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေအာက္ပါအတုိင္း ထြက္လာသည္။



ပထမေခါင္းတံုး(ဂတံုး) အမႈအတြက္ ဂႏၵီကိုျပန္၍ ေခါင္းတံုးတံုးေစရမည္။ ပထမေခါင္းတံုး(ဂတံုး)က ဂႏၵီကို မ်က္လံုးတစ္ဖက္ေရာင္ကိုင္းေအာင္ ထိုးခဲ့သည့္အတြက္ သူ႔မ်က္လံုးကို ေရာင္ကိုင္းေအာင္ျပန္ထိုးေစရမည္။

ဒုတိယေခါင္းတံုး(ဂတံုး) အမႈအတြက္ ဂႏၵီကိုျပန္၍ ေခါင္းတံုးတံုးေစရမည္။ ဒုတိယေခါင္းတံုး(ဂတံုး)က ဂႏၵီကို ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ေအာင္ ထိုးခဲ့သည့္အတြက္ သူ႔ကိုႏွာေခါင္းေသြးထြက္ေအာင္ ျပန္ထိုးေစရမည္။

တတိယေခါင္းတံုး(ဂတံုး) အမႈအတြက္ ဂႏၵီကိုျပန္၍ ေခါင္းတံုးတံုးေစရမည္။ တတိယေခါင္းတံုး(ဂတံုး)က ဂႏၵီကို သြားတစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးေအာင္ ထိုးခဲ့သည့္အတြက္ သူ႕ကို သြားတစ္ေခ်ာင္း ျပန္ႏႈတ္ေစရမည္။



ဘုရင္ၾကီး ဟမ္မူယာဘီ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလာေသာအခါ ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)သံုးေကာင္ လည္း မ်က္လံုးျပဴးကုန္ၾကေလ၏။ ကန္႔ကြက္သံမ်ားလည္း ဆူညံၾကကုန္ေလ၏။

“ ဘုရင္ၾကီး မတရားဘူး သူကနဂိုထဲက ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ေလ”

“ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ျဖစ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘဲ ျဖစ္ရတာ”

“ ကၽြန္ုပ္ မတရားတာဘာမ်ား လုပ္မိလို႔တုန္းေမာင္မင္းတို႔ ဒါဟာ တရားဥပေဒ အတုိင္းဆံုးျဖတ္တာပဲ။ ေမာင္မင္းတို႔ ေျပာျပခ်က္အရ ဂႏၵီက လက္ျပန္ေတာင္ ျပန္မရြယ္ဘူးဆို။ ေနာက္ဆံုးအမႈဆို ရဲမက္ေတြ ေတာင္ မ်က္ျမင္ရွိေသးတယ္”

ထိုအခါ ဂႏၵီက ျပဳံး၍တစ္ခုဝင္ေျပာသည္။

“ အရွင္မင္းၾကီး သူတို႔ကသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို တရားစြဲဆိုတာျဖစ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ကို ျပန္တရားမစြဲပါဘူး ဒါေၾကာင့္ တရားခံျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ုပ္ကိုသာ အျပစ္ေပးေတာ္မူပါ”

ဒီလိုႏွင့္ ဂႏၵီကို ေခါင္းတံုးသံုးၾကိမ္ တံုးျပီး အမႈသည္လည္း မအီမလည္ႏွင့္ ျပီးသြားရေလ၏။ ေခါင္းတံုး ေတြက မေက်နပ္လွေသာ္လည္း ဂႏၵီသာ ဝင္မကယ္လွ်င္ သူတို႔မစားသာသည့္ အျဖစ္ကိုေတြးျပီး ဂႏၵီကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရမလိုလို ျဖစ္ကုန္၏။ ထို႕ေနာက္ဂႏၵီက သူတို႔ကို ေတာင္းပန္ျပီး သူ၏ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ရွိ ပစၥည္းမ်ား ကို ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)သံုးေယာက္အား လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ျပီး ဆိုင္ပိတ္ကာ ျမိဳ႕မွထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။





@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@



အခန္း(၃)

ဟမ္မူယာဘီ ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္



“ အဲဒီ ဂႏၵီ ဆိုတဲ့လူျပန္သြားျပီး ေနာက္ပိုင္းက ျပႆနာစေတာ့တာပါပဲ ဂႏီၵ တံုးခဲ့တဲ့ ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)သံုးေယာက္က သူတို႔ မေက်နပ္တဲ့သူေတြကို ဂတံုးျပန္တံုးၾကေရာ..ဒီလိုနဲ႔ပဲ…”



ဘုရင္ၾကီးေျပာျပသည္မွာ ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)သံုးေယာက္က အစျပဳ၍ ေခါင္းတံုး တုံးသည့္အမႈေတြ ဆက္တိုက္ဆိုသလိုျဖစ္ေပၚခဲ့ေၾကာင္း။ အစပိုင္းက လာေရာက္တိုင္ၾကားၾကေသာ္လည္း ေခါင္းတံုး တစ္လံုး အတြက္ ေခါင္းတံုး တစ္လံုးသာျဖစ္ရမည့္ သူ၏ ကိုဒ ဥပေဒ(Code of laws)ေၾကာင့္ ၾကာေတာ့ မည္သူမွ် အထူး တလည္ မတိုင္ၾကားၾကေတာ့ေၾကာင္း။ ေနာက္ေတာ့ ေနရာအႏွ႔ံအျပား ေခါင္းတုံး တံုးမႈေတြ ဆက္တိုက္ ဆိုသလို ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ျပီး အခေၾကးေငြျဖင့္ ေခါင္းတံုး တံုးေပးေသာ လူမိုက္ဂိုဏ္းဆန္ဆန္ အဖြဲ႕တစ္ခုပင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသး

ေၾကာင္း။

ေနာက္ေတာ့ ေခါင္းတံုး တံုးခံရမည္ကိုေၾကာက္၍ ေရွာင္ရွားရင္း အလုပ္ပ်က္ အကိုင္ပ်က္ ျဖစ္ကုန္ၾကေၾကာင္း။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ လာမယ့္ေဘးေျပးေတြ႕ဟု သေဘာေဆာင္ကာ သူမ်ားတံုး သည္အထိ မေစာင့္ေတာ့ပဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေခါင္းတံုး တုံးပစ္သူမ်ားလည္း ရွိေၾကာင္း။

ေနာက္ဆံုး ေခါင္းတံုး ျပႆနာသည္ နန္းတြင္းထိ ကူးစက္လာကာ နန္းေတာ္တစ္ခုလံုးလည္း

ေခါင္းတံုးေတြ ျဖစ္ကုန္ ေၾကာင္း။ ေနာက္ဆံုး မိဘုရားၾကီး အိပ္ေပ်ာ္ ေနစဥ္ နန္းတြင္းသူေတြစုျပီး အလစ္အငိုက္ ေခါင္းတံုး တံုးခဲ့ရာမွ မိဘုရားၾကီးေခါင္းတံုးျဖစ္သြားရျပီး သူမက ရွက္ေတာ္မူသျဖင့္ အေဖာ္ရေအာင္ သူပါ ေခါင္းတံုး လိုက္တံုးလိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။ (ၾကည့္ရတာ ဟမ္မူယာဘီ ဘုရင္ၾကီး လည္း မိန္းမေၾကာက္ရပံုရသည္။) ထိုမွစ၍ မည္သူမွ် ဆံပင္အရွည္ မထားျဖစ္ေတာ့ပဲ ထားသည့္ သူကို အားလံုးက ဝုိင္းခ်ဳပ္၍ ေခါင္းတံုး တံုးၾကျခင္းျဖင့္ ရယ္စရာလုပ္ၾကေၾကာင္း။



“ ေနာက္ေတာ့ ျမိဳ႕ကိုလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကိုပါ ေခါင္းတံုး တုံးျပီးရယ္စရာလုပ္ၾကျပန္ေရာ။ ၾကာလာေတာ့ အျပိဳင္အဆိုင္ျဖစ္လာၾကတယ္။ အဲဒီကိစၥကိုလည္း ဂုဏ္ယူစရာအျဖစ္အားလံုးက တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း ယူဆလာၾကျပီး သူတို႔ ဧည့္သည္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)တံုး ဖူးေၾကာင္းၾကြားဝါၾကတယ္။ သူတို႕ရခဲ့တဲ့ ဆံပင္ေတြကိုလည္း ေသခ်ာသိမ္းဆည္ထားေလ့ရွိျပီး အခ်င္းခ်င္း ျပိဳင္ဆိုင္ၾကေလ့ရွိတယ္။ ခုဆိုရင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမိဳ႕အေၾကာင္းကိုသိတဲ့ လူေတြက မလာဝ့ံ ၾကေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကုန္သြယ္ေရးမွာလည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ကပဲ သြားေရာက္ကုန္သြယ္ရတဲ့အတြက္ စားရိတ္စားက ပိုမ်ားလာျပီး စီးပြားေရးလည္း က်ဆင္းလာတယ္။ ဒါေတာင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သား ေတြက ေနာင္တမရေသးပဲ ဧည့္သည္ေတြကို ေစာင့္ျပီးေခါင္းတုံး တံုးျခင္းကို ျပဳလုပ္ေနၾကတုန္းပဲ။ အိမ္နီးခ်င္းနို္င္ငံေတြကလည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ျမိဳ႕ေတာ္၊ ကၽြႏု္ပ္ကိုလည္း ေခါင္းတံုး(ဂတံုး) ဘုရင္ၾကီး စသျဖင့္ ေနာက္ေျပာင္ေခၚေဝၚကုန္ၾကျပီ။ ”



ဘုရင္ၾကီးသည္ သူ႕ကို အမ်ားၾကီးရွင္းျပလိုက္ရ၍ ေမာသြားပံုရသည္။ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်ျပီး တစ္ေနရာကို အဓိပၸါယ္မဲ့ ေငးေမာေနေလသည္။ သူလည္း သူ၏တရားစြဲဆိုမႈသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္။



“ ဒါနဲ႔…ဂႏီၵက တစ္ေခါင္းလံုး ေခါင္းတံုး တံုးေနတာကို အတံုးခံရတဲ့သူေတြက မသိဘူးလား အားလံုးျပီးမွပဲ သိသလားဗ်ာ ” သူက မရွင္းသည့္အခ်က္ကို ေမးမိသည္။

“ အင္း ကၽြႏ္ုပ္လည္း အဲ့ဒါကို ပထမေတာ့ အံ့ၾသတာပဲ။ ဒီလိုပါမိတ္ေဆြ… ဂႏၵီက ဆံပင္စညွပ္ထဲက သူတို႔ကို ကြာလတီမဂၢဇင္းစာအုပ္လို႔ ေခၚတဲ့အရာေတြကို လက္ထဲထည့္ေပးထားပါတယ္။ သူတို႔ေတြလညး္ အဲ့ဒီ မဂၢဇင္းထဲက ပံုေတြၾကည့္ရင္း သတိလက္လြတ္ျဖစ္ျပီး ေခါင္းတုံး အတံုးခံရတာကို ျပီးမွပဲ သိကုန္ၾကတာပါ။ အဲဒီစာအုပ္ေတြကိုေတာ့ သက္ေသအေနနဲ႔ ကၽြႏု္ပ္ကပဲ သိမ္းထားပါတယ္ ”

မိဘုရားၾကီး မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္လွမ္းထိုးလိုက္သည္ကို သူေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဟိုတစ္ေလာက ပန္ဆိုးတန္းမွာ စာအုပ္အေဟာင္းေရာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာတာကို ခုမွသြားသတိရသည္။ သူ႔ဆိုင္ ကို ဂႏၵီလာသြားေၾကာင္းႏွင့္ မဂၢဇင္းအေဟာင္းေတြ လာဝယ္သြားေၾကာင္း သူေျပာျပတုန္းက ကိုယ္က မယံုခဲ့။ ခုေတာ့ အားလံုးသေဘာေပါက္သြားသည္။ မိတ္ကပ္ႏွင့္ ဖိုတိုေရွာ့(Photo Shop)အစြမ္းေပါင္းစပ္ျပီး လွခ်င္တိုင္း လွေနေသာ (ကြာလတီမဂၢဇင္းေခၚ ေၾကာ္ျငာမဂၢဇင္းမ်ားထဲမွ) ေပါင္တံျဖဴ မမေတြကို သတိလက္လြတ္ ငမ္းရာမွ ေဘဘီလံုသား သုံးေကာင္ ေခါင္းတံုး တံုးခံလိုက္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေတြးမိျပီး သူျပံဳးလိုက္သည္။ အၾကံပို္င္ေသာ ဂႏၵီပင္ ျဖစ္သည္။



“ ခုဆိုရင္ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို အားလံုးက ေဝဖန္ေနၾကျပီ။ ဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖို႔ အၾကံျပဳခ်က္ေတြလည္း နားမဆန္႔ေအာင္ပါပဲ”



ဘုရင္ၾကီးက ညည္းညည္းညဴညဴေျပာသည္။



“ အဟမ္း.. ဒါကဒီလိုရွိပါတယ္ဗ်။ ဘုရင္ၾကီးအေနနဲ႔ စိတ္ဝင္စားမယ္ဆိုရင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကို ေျပာင္းျပီးက်င့္သံုးၾကည့္ဖို႔ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္မွာဆို ကမာၻ႔ႏို္င္ငံေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သုံးၾကတယ္ဗ်”

“ ဒီမိုကေရစီစနစ္…”

“ ဟုတ္တယ္ဗ်… ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆိုတာ ျပည္သူက အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သေဘာေပါ့ ”

“ မျဖစ္နို္င္တာဗ်ာ… ကၽြန္ုပ္တို႔ နန္းတြင္းက လူနည္းနည္းေလးကို ျပည္သူအားလံုးက ျပန္အုပ္ခ်ဳပ္ရင္ သူတို႔အမိန္႔ေတြနာခံရတာနဲ႔ ကၽြႏု္ပ္တို႕အားလံုး ပင္ပန္းျပီး ေသဖို႔ပဲရွိတယ္ ”

“ ဟာ…အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဗ်။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ဆိုတာ……………………..”



သူလည္း ဒီမိုကေရစီစနစ္အေၾကာင္းကို ရွည္လ်ားစြာရွင္းျပလိုက္သည္။ ဘုရင္ၾကီးလည္း ပထမေတာ့ မ်က္ေမွာင္ၾကီးက်ဳံ႕ျပီး သူရွင္းျပတာကို နားေထာင္ေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပံဳးလာျပီး သူ႔စကားဆံုးသြားေတာ့ ဝမ္းသာအားရျဖင့္



“ ဟာဗ်ာ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဗ်ာ…ေနာက္ေန႔ပဲစျပီ အမတ္ေတြနဲ႔တိုင္ပင္ျပီး အေျခခံဥပေဒစေရးေတာ့မယ္ ျပီးရင္ပါတီေထာင္မယ္ဗ်ာ…ဒါနဲ႔ မိတ္ေတြတို႔ဆီမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သံုးေနျပီေပါ့ေနာ္ ”

“ ဒါေပါ့ဗ်..လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က စျပီး က်င့္သံုးတာ” သူက ဂုဏ္ယူစြာ ျပန္ေျပာသည္။

“ ဟာဗ်ာ…ဒီေလာက္ေကာင္းတ့ဲစနစ္ကို ဘာလို႔မ်ား လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ေလာက္ကမွ စျပီး က်င့္သံုးရတာလဲဗ်ာ။ အခ်ိန္ေတြ ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ဒါထက္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ အာလံုးကို ျပည္သူေတြက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ၾကတာေပါ့ေနာ္ ”

“ အင္း…အဲ…ဆိုပါေတာ့ ”

“ သူတို႔ေတြက ကိုယ့္ေဒသအသီးသီးအတြက္ အက်ိဳးရွိတဲ့အဆိုေတြတင္သြင္းၾက။ အက်ဳိးရွိတဲ့ ဥပေဒေတြျပဌာန္းၾက…. ဟာ…ေတြးရင္းေတာင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ မိတ္ေဆြနဲ႔ ေတြ႕တာ ေနာက္က်လိုက္တာဗ်ာ.. ”



သူ ဘာစကားမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ျပံဳးရံုသာျပံဳးျပလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဟမ္မူယာဘီ ဘုရင္ၾကီးက ဒီမိုကေရစီစနစ္ အေၾကာင္းကို သူသိလိုသမွ် အငမ္းမရေမးပါေတာ့သည္။ သူလည္း ေခြးအၾကီးလွည္းနင္း ျဖစ္ေနျပီး သူသိသေလာက္ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ျဖင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ အေၾကာင္းကို ေထာ့က်ိဳး ေထာ့က်ိဳး ရွင္းျပေနရေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက သူ႕ကို အလြန္ေက်းဇူးတင္ျပီး ဂုဏ္ျပဳညစာစားပြဲ လုပ္ေပးရန္ စီစဥ္ခုိင္းေလသည္။ သို႔ေသာ္သူက ညအိပ္၍မျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဧည့္စာရင္းတိုင္ရန္ မွတ္ပံုတင္မပါလာ ေၾကာင္းေျပာရာ ဟမ္မူယာဘီက အံၾသသြားျပီး ဒီမိုကေရစီစနစ္မွ ဧည့္စာရင္း တိုင္ျခင္းအေၾကာင္းကို ေမးျပန္သျဖင့္ (မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္ျဖင့္) ရွင္းျပရျပန္ေလသည္။ သို႔ႏွင့္…..



@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@



ဒီလိုနဲ႔ ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)ျမိဳ႕ေတာ္မွ သူျပန္လာခဲ့သည္။ သူမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရတာ အနည္းငယ္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ေနပံုရသည္။

(ေခါင္းတံုး(ဂတံုး)အတုံး ခံလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏို္င္ပါသည္။)



Credit : လင္းနစ္
PM 3:02
6.9.12
Original Post ► http://on.fb.me/PvuLsB